Here’s something for the weekend #21

“Nostalgia is a weapon”, schreef Douglas Coupland in zijn bijbel voor de jaren negentig, Generation X. Maar wapen waartegen? De lelijkheid van de eigen tijd, zoals honderd jaar voor hem bij de gebroeders de Goncourt in Frankrijk het geval was? Die verlangen naar de rococo, weer honderd jaar voor hun eigen ‘lelijke tijd’.

Ik heb wel eens gehoord dat er in het Portugees een woord bestaat dat beschrijft hoe je je stellig iets herinnert wat echter nooit heeft plaatsgevonden. Zoiets is ook bij nostalgie aan de hand. Het is naar een tijd kijken waar alle narigheid uitgefilterd is en die dus nooit zo heeft bestaan als jij denkt.

Op You Tube wemelt het van het nostalgisch ‘thuis-heb-ik-nog-een-oude-ansichtkaart’-knutselwerk. Je ziet dan de meest idyllische plaatjes; schoven op het land, een stoomtrein aan de einder, de koeien die in de wei gemolken worden, met de hand…ja, we waren tevree.
NOT. Je stierf gemiddeld vele jaren eerder dan nu. Als je ouders geen geld hadden , kreeg je geen opleiding. En wie gaat nog schoven binden?

Nee, nostalgie is tijdkitsch. Kijk maar naar dit filmpje. Of niet. Maar het lied is tijdloos. En heel veel IJssellandschappen zijn ook nu geweldig.